dziewczyna co zamiast butów ma płozy

No to poszliśmyw góry, do parque natural Gorbeia. Z bloga Piotrka wynikało, że to taki lajcik, bieszczadki. Totalnie nieprzygotowana, w adidaskach wybrałam sie więc w góry. Kto by pomyślał, że przez tydzień połoniki zamieniły sie wpotężne góry przykryte śniegiem:) Pan w barze na dole spojrzał się na nasze buty, w jego wzroku było widać, że bierze nas za totalnych kretynów i powiedział, że może nam byc ciężko. No, ale kto słucha miejscowych:) Szliśmy więc sobie dziarsko, aż ytrochę się stromiej zaczęło robić, ale to było spoko. Niestey yuz pod samym szczytem musieliśmy zrezygnować. Śnieg nie pozwolił nam na wejście na samą górę. Zejście tez pozornie wydawało sie prose, ale nie chce liczyc ile razy wylądowałam na tyłku. No cóż..czasem trzeba z siebie idiotkę zrobić:) Dałam jednak radę:) a potem to juz mi sie tylko biegać chciało, bo czułam się jak nowo narodzona:) ach, jakbym miała wiedzieć, że będe miaął takie jazdy to i tak bym poszła:) Zeszliśmy trochę z innej strony niz mielismy, ale udało nam sie z parkingu złapac stopa do pobliskiej wioski. Na owym parkingu czuła się jak na parkingu pod stokiem narciarskim. Pootwierane bagażniki, ludzie zmieniaja swoje super trekingowe buty na adidaski, spodnie na dżinsy. Śmieszny klimat. Z pobliskiego pueblo okazało się, że co godzine chodzi autobus do Bilbo. Zmęczeni poszliśmy jeszcze na colacao i kanapki do miejscowego baru. Mnie uratowała Marta, bo ja niestey nic nie miałam w lodówce, a poprzedniego dnia, po powrocie z Pamplony nie zdążyłam nic kupić. Jednak w góry to trzeba się umieć wybrać:) W gruncie rzeczy było super, piękne widoki.

Komentarze (0)