Madryt

Po dwóch dniach w Cordobie postanowiliśmy pojechać do stolicy. Bardzo dobrze nam się wychodziło z Cordoby. Szliśmy jakąś wsią, mijał nas pasterz z kozami, aż się nie chciało do tej autostrady dochodzić.
Bez trudu ją jednak znaleźliśmy. Z pól godziny nam zajęło szuakanie stopa. Land rover. Tata i syn, ani słowa po angielsku. Coś po hiszpańsku próbowałam z nimi rozmawiać, ale jakoś nam nie szło. Powiedzili, że mogą nas podwieść 150 km w stronę Madrytu i wysadzić na jakiejś stacji. Lepszy rydz niż nic. Jedziemy.
Niestety stacja na której nas wysadzili była stacją na uboczu. Znów głównie lokalni. Ze trzy godziny tam stalismy i w momencie gdy juz straciliśmy nadzieję i ja powiedziałam, żebyśmy poszli gdzieś w wieś namiot rozstawić udało nam się. Samochód który miał byc tego dnia ostatni jechał wprost do Madrytu, młode małżeństwo. Bardzo byli mili, wytłumaczyli nam jak się dostać do najbliższego hostelu, pani dała nam mapkę metra. Przyjechalismy koło 22, zanim dostalismy się do hostelu była 23. Niestety okazało się, że nie ma miejsca. Trochę się przestraszylismy, ale dostaliśmy spis pobliskich hostelików i już w trzecim udało nam się znaleść pokój dwóosobowy za 4 euro więcej niż dwa łóżka w 10 osobowym pokoju w hostelu. Bylismy zmęczeni, ale tak szczęśliwi z rozwoju wypadków, że postanowiliśmy zaznać jeszcze nocnego życia Madrytu. Niestety bardzo się zawiedlismy, ponieważ jest ono trochę przereklamowane. Bardzo dużo jest w Madrycie bezdomnych i nocą są bardzo widoczni, śpią na placach,w bramach i krużgankach. Pierwsze nasze wrażenie nie było najlepsze.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)